"Nagmamakaawa ako, huwag niyo na pong ituloy ang inyong pagbabasa, wala kayong mapapala."
Pnoy Abnoy ka nga ba?
Sa kabila ng samu't saring pangako na binitawan ng kasalukuyang pangulo, ano na nga ba ang sitwasyon ng ating mga mamayan sa kasalukuyan?
sa Sektor ng edukasyon, pilit na itinutulak ng pangulo ang ating mga SUCs upang maging self sufficient at kumita ng salapi mula sa mga mag-aaral nito na alam naman nating naghihikahos sa buhay kung kaya't napiling mag-aral sa mga pampublikong pamantasan, tuluyan panggigipit sa ating mga mamamayan upang isulong ang vocational courses at gawing alipin ang ating mga kabataan at mangagagawa sa mga banyagang bayan.
Sa Trabaho, ang magkarugtong na problema ng edukasyon at krisis sa trabaho ay isang sumpang hatid ng papet na administrasyon
administrasyong tumutugon lamang sa pangangailangan ng mga pinagsisilbihang banyaga at walang malinaw at progresibong panukala sa sariling bansa, tuluyan rin binuksan ang ating ekonomiya sa mga banyagang negosyante at tila nilalagyan ng presyo ang bawat makitang yaman na kung tutuusin ay dapat tayo ang tumatamasa.
Paalala lamang po, hindi po isang malaking sari-sari store ang Pilipinas, hindi ipinagbibili ang aming bansa, Uncle Sam at Tiya EUrice please lang, wag niyo naman kaming sairin, napaka sugapa niyo eh!
Noong nakaraang araw lamang ay dumalo ako sa dalawang araw na pagtitipon ng mga mga campus journalists na nilahukan ng mga estudyante mula sa iba't ibang panig ng bansa, ang naturang pagtitipon ay sponsored ng isa sa pinakamalaking samahan ng mga bansang banyaga na nasa Pilipinas raw diumano upang maghasik ng tulong pinansiyal at pagsasanay sa ating mga magsasaka at magingisda (weh? yun nga lang ba?) kapalit ng naturang pagsasanay sa ating mga mangingisda ay kailangan maabot nila ang standard ng produktong pagkain ng Europa upang maibenta ito sa mga bansang kanluranin ( so ano toh? food trip kayo ganun? huli namin kain niyo?),
ang naturang pagtitipon ay naglalayong sanayin ang mga campus journalists sa pagsusulat ng foreign news at iba pang mga artikulo ukol sa negosyo ( reminder,banyagang negosyante sila), kung susumahin ay naroon sila upang lumapit sa mga future media practitioners (feeling) upang magkaroon ng mas madaling koneksiyon sa tao at tuluyang maakap ang ating mga kaisipan (diretsahan na toh, totoo naman ho yon, ano pa bang magiging dahilan nila?), ito ay ilan lamang sa mga kabulukang hinahayaan ng ating pangulo na maganap sa ating bayan, pilit na pinapapasok sa ating bansa ang mga negosyante mula sa mayayamang bansa na nagdudulot naman ng pagkamatay ng mga lokal na negosyo, ngayon, sabihin mo Pnoy, abnoy ka ba talaga?
Bakit ang bobo ng pangulo natin? Oh para sa supporters niya lalong lalo ang masugit niyang tagasubaybay na si Krazy Aquino, wag na po nating idahilan na halos isang taon pa lamang siya sa pwesto,
OO nga isang taon pa lamang siya,
eh kung ang plano namang inilalatag niya ay matagalang iindahin ng ating mga kababayan, mabuti pang bumaba na lamang siya sa pwesto at alagaan si Bimby at Joshua.
Balik tayo sa edukasyon, para po sa kaalaman ng lahat ay nag-aaral ako sa isang pampublikong pamantasan kung saan kailangan mong magdala ng tuwalya araw-araw kung ayaw mong maligo sa sarili mong pawis, kung saan singkwenta kayo sa isang klase pero 31 lang ang upuan, kung saan pagpasok mo sa banyo ay gugustuhin mo na agad lumabas dahil sa nakasusulasok na amoy.
kung ito ang dahilan kung bakit nangungulelat tayo sa siyensiya at matematika, malinaw na itinuturong salarin ang ating pamahalaan.
Marami nang naging pangako si Pnoy, hanggang kailan tayo maghihintay? hanggang kailan natin kailangang pag-usapan ang lovelife niya? Hanggang kailan natin pakikinggan ang reklamo niya sa nakaraang administrasyon na hindi naman masolusyunan?
Hanggang kailan tayo magpalilibang sa mga Commercial ni Krazy?
at huling tanong.
Pnoy, abnoy ka ba talaga?
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento